Tablo dışarıdaki insanlara baktı. Her zaman yaptığı gibi. Herkes tabloya bakmaya geldiğini sanıyordu ancak tablo ınsanları okuyordu.
"Isabella, diye ağladı genç adam arkasından baktığı kıza doğru. Lütfen diye yakardı ona. Bir şans daha. Kız gayet kendisinden emin konuştu. 'Sen o şansı çoktan kullandın Francis.' Genç dizleri üzerine düştü ellerini birleştirdi ve ona doğru salladı. 'Yalvararim kraliçem. Bırakma beni' ancak kızın yüzünde her şey için çok geç ifadesi vardı"
Yorumlar
Yorum Gönder